Πες μου τι κατάλαβες…

Πες μου τι κατάλαβες…

Και για πες μου τι κατάλαβες που έγινες σκόνη;

Να σε πηγαίνει ο άνεμος όπου θέλει;

Εσύ πάντα τραβούσες το δικό σου δρόμο…

Τώρα;

Και για πες μου τι κατάλαβες που έγινες μνήμη;

Να σε αναπολεί ο καθένας όποτε θέλει;

Εσύ δεν ξέχασες ποτέ κανέναν…

Τώρα;

Και για πες μου τι κατάλαβες που έγινες ψέμα;

Να σε περιγράφει ο καθένας όπως θέλει;

Εσύ πάντα φώναζες την αλήθεια…

Τώρα;

Και για πες μου τι κατάλαβες που έγινες απώλεια;

Να σε αναζητά ο καθένας όποτε κι αν θέλει;

Εσύ πάντα ήσουν εκεί για όλους…

Τώρα;

Και για πες μου τι κατάλαβες που έγινες λύπη;

Να σε αγαπήσει ποιος θέλει;

Εσύ πάντα χάριζες το γέλιο…

Τώρα;

Και για πες μου τι κατάλαβες που έγινες θάνατος;

Να σε αγκαλιάσει ποιος θέλει;

Εσύ πάντα ήσουν ζωή…

Τώρα;

Προίκα

Δε μας προίκισε η ζωή με έρωτα,

μα με το χαρμόσυνο μήνυμα του θανάτου.

Λίγα γραμμάρια τέφρας, σκόρπια σε θάλασσα

μνήμες τα κύματα - σπάζουν, αναμνήσεις τα πλοία - φεύγουν.

Ι---Ι

Δε μας έταξαν οι άνθρωποι ειρήνη,

μα το ιλαρό σάλπισμα του πολέμου.

Λίγα γραμμάρια αίμα, πότισμα του χώματος

αδέρφια τα δέντρα - λυγίζουν, οικογένεια η φύση – υμνεί.

Ι---Ι

Δε μας υποσχέθηκε ο ύπνος όνειρα,

μα το γλυκό σκοτάδι του εφιάλτη.

Λίγα γραμμάρια ιδρώτα, ξεδίψασμα της σάρκας

κρότος η κραυγή – δεν ακούστηκε, λήθη το φως – ξυπνάς

Ι---Ι

Δε μας ενέπνευσαν τα μάτια μας αγάπη,

μα το χαρωπό βλέμμα του χωρισμού.

Λίγα γραμμάρια δάκρυα, αλμύρα στα χείλη

φυλακή το στόμα – αμπαρώνεται, άηχη η ανάσα – θρυμματίζεται

Ι---Ι

Δεν μας προίκισε η ζωή με έρωτα…

Ταξίδι

Γιατί βιάζεσαι να φύγεις μακριά;

Το ταξίδι που ξεκίνησες να πας, αργό φιλί, μαντήλι στο πρόσωπο.

Να προσέχεις…

Μνήμες δακρυσμένες, από χαρά και λύπη, οι αποσκευές σου.

Σε παρακαλώ, όμως, πάρε κάτι μαζί σου…

Κάτι για να έχεις, όταν αλλάζει ο καιρός!

Το ζεστό σου χαμόγελο φόρα όταν κρυώνεις,

τη δροσιά από τα χείλη σου όταν ζεσταίνεσαι.

Σφίξε στη γροθιά σου κι αυτή τη βέρα!

Μην τη χάσεις ποτέ… Είμαι εγώ!

Έχει χαραγμένα τα αρχικά μας, τα όνειρά μας.

Θέλω μια τελευταία χάρη να σου ζητήσω,

να κοιτάξω με τα μάτια μου μέσα στα δικά σου.

Να λυτρώσω όλες τις εικόνες που σε τρόμαξαν,

να ξαναζήσω τη ζωή μέσα στις σταγόνες από τα δάκρυά σου,

να τρέξω μέσα στα χρώματα των ονείρων που δεν πρόλαβες.

Καλό ταξίδι!

Ι---Ι

Φοβάσαι πολύ εκεί, το ξέρω…

Ι---Ι

Δεν θα το πίστευα ποτέ όμως,

πως θα έπρεπε να συνηθίσω να σε αγαπώ από μακριά.

Φωνή

Δε θα βγει το φεγγάρι απόψε,

αν δεν ακούσω τη φωνή σου.

Δε θα σταματήσει να είναι φουρτουνιασμένη η θάλασσα,

 αν δεν πέσει για μένα μέσα της το δάκρυ σου.

Δε θα συνεχίσουν να κυλούν τα ποτάμια,

αν δεν καθρεφτίσω μαζί σου το πρόσωπό μου στα νερά τους.

Δε θα αφήσουν τα βουνά τον ήλιο να βγει,

αν δεν περπατήσω μαζί σου στις παρυφές τους.

Δε θα σταματήσει ο άνεμος να μαστιγώνει τα δέντρα,

αν δε σε φιλήσω ανάμεσα στα φυλλώματά τους.

Δε θα υπάρχει ελπίδα,

αν δεν αισθανθώ το άγγιγμά σου.

Δε θα υπάρχει έρωτας,

αν δεν μπορώ να κοιτάξω μέσα στα μάτια σου.

Δε θα υπάρχει ανάσα,

 αν δεν ακούσω το σ’ αγαπώ σου.

Δε θα υπάρχει ζωή,

αν δεν μπορώ να τη ζήσω μαζί σου…